"قدرت و مشروعیت"

چند روز گذشته با دوستان بسیار زیادی صحبت کردم که چرا مهم است ما به مبارزات خودمون ادامه دهیم و عملاّ با کارهایی مثل نافرمانی مدنی به حکومت نشان دهیم که پیش ما مشروعیت ندارد. درست است که حکومت و دولت تمام ارکان قدرت را در دست دارند ولی تا زمانی که ما از خواسته هایمان کوتاه نیاییم ترس و خوف حکومت از ما مردم وجود خواهد داشت و این تبدیل به یک جنگ فرسایشی علیه دولت خواهد بود. تا زمانی که مردم داخل کشور دولت را سرچشمه گرفته از ارای خودشان نمی دانند دول خارجی هم انها را به رسمیت نخواهد شناخت. همانطور که در هفته های اول این جنبش؛ غرب بسیار منفعلانه با این کودتا برخورد کرد و بعد که اعتراضات مردم ایران در تمام دنیا طنین انداز شد و به اوج خودش رسید مجبور شد نسبت به اتفاقات بعد از انتخابات عکس العمل نشان دهد که میتوان به پس گرفتن دعوت از دیپلماتهای ایرانی به شرکت در جشن ۴ ژوئن توسط امریکا اشاره کرد!
مورد بعدی که در نوع خود بی نظیر بود جواب صریح آیت الله منتظری در استفتایی بود که از طرف اقای کدیور از ایشان شد. ایشان اعلام کردند که آقایان خامنه ای و احمدی نژاد خود به خود مشروعیت خود را برای حفظ مقام از دست داده اند. در این فتوا آمده است: تصدی چنین افرادی هیچگونه مشروعیتی ندارد و چنانچه به زور یا فریب و تقلب بر آن منصب بمانند مردم باید عدم مشروعیت و مقبولیت آنها را در نزد خود تا برکناری آنها ابراز کنند.
پس ما تا زمانی که دولت نا مشروع احمدی نژاد بر سر کار است باید دولت را دولت کودتا بنامیم و این خود ناخوداگاه باعث میشود که شور این جنبش در دل ما زنده نگه داشته شود و در فرصت های مناسب اقدامات لازم را بعمل اوریم.